|
تعیین اندازه اثر هوش هیجانی و پرخاشگری در سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی
|
| کامران مام قادری*، جعفر سیدی مقدم، آمینه مامه، دکتر مسعود نجاری |
|
|
|
چکیده: (544 مشاهده) |
سازگاری اجتماعی از مهم‌ترین شاخص‌های رشد اجتماعی و سلامت روان می باشد؛ بنابراین توجه به آن در تمامی گروه‌های سنی حائز اهمیت می باشد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سازگاری اجتماعی بر اساس هوش هیجانی و پرخاشگری انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال 1401-1400 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و جدول کرجسی و مورگان 300 نفر به‌عنوان نمونه موردمطالعه قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه از پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی بل (1961)، هوش هیجانی برادبری و گریوز (2004) و پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. پس از تأیید نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام و با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد. یافته‌ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی‌داری بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی و همچنین همبستگی منفی معنی‌داری بین پرخاشگری و سازگاری اجتماعی وجود داشت (0/001p<). همچنین 42/1 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط هوش هیجانی و درمجموع 60/8 درصد از واریانس سازگاری اجتماعی توسط هوش هیجانی و پرخاشگری تبیین شد. بر اساس یافته‌های این پژوهش هوش هیجانی و پرخاشگری می‌توانند پیش‌بین مناسبی برای سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی باشند. |
|
| واژه‌های کلیدی: هوش هیجانی، پرخاشگری، سازگاری اجتماعی، دانش آموزان ابتدایی. |
|
|
متن کامل [PDF 839 kb]
(9 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
